Qiz va shamol haqida ertak

Dardday uzun-uzun ko’chani
Oyoqlaring besas o’padi.
Uxlab qolgan oydin kechani
Uyg’otadi sochlaring hidi.
Uzoqlardan senga izma-iz
Shamol sekin sirg’alib kelar,
Yolvoradi u senga unsiz,
Yolvoradi tungi maysalar.
Ko’zlaringga oy boqar qonib,
Ko’zlaring oy nuriday toza.
Mana kelding. Bo’g’ilib, yonib
Seni yutar ko’hna darvoza.
Shamol esa ko’chada qolar,
Qilt etmaydi, qanotlari tinch.
Parcha-parcha bo’lib sinadi,
U ko’tarib yugurgan sevinch
Va labdagi bo’sa hididan
Mast bo’lgancha chayqalib behol,
Qayrag’ochga ko’ksini bosib,
To’lib-to’lib yig’laydi shamol.

1976