O'rxun-enasoy toshlari

O’tlar o’qiyverib necha sarg’argan,
Savodsiz yomg’irlar,
Soqov bo’ronlar
Harflarin manguga o’chirmoq bo’lgan –
Har gal qutqargandir quyoshli tonglar.

Ular bizni topib kelgunicha to
Ko’rgan necha to’fon,
Bosqinu xatar –
Yozilmasdan qolgan necha yuz xudo,
Necha botir nomin unutgan xatlar.

Toshlar esa qattol, ko’r asrlarning
Qonli yo’llaridan kelaverganlar,
Marmardan tiklangan cho’ng qasrlarni
Yemirgan shamollar yelaverganlar.

Endi bu toshlarga o’yiq savollar
Bizni o’rtayotir – sovir dil qoni:
“Elim budun erdi,
Elim endi qani?
Botirli budun erdi,
Botirlari qani?..”

1986

* * *
“…Kiyiklarni chorlang, yig’lating”
(Oltinko’l bitikdoshidagi yozuvdan)

Oltinko’lda bir bitiktosh bor,
Ko’rmaganman uni hech qachon.
Bitigidan bo’lib xabardor
Zirqiraydi hamon tilsiz jon.

Men bilmayman unda kim yotar:
O’g’lonmi yo munkaygan bir chol?
Qurshab olgan za’faron o’tlar,
Somonlarin silaydi shamol.

Gar bu toshda o’yilgan so’zga
Teng kelguvchi So’zni topardim,
Men armonsiz, yosh olmay ko’zga
Bu dunyodan o’tib ketardim…

1986