Onam qarib qolgan

Onam qarib qolgan. Tushida
So’zlashadi u otam bilan.
Ko’zlaridan oqqan yoshida
Men otamning aksin ko’raman.

Onam qarib qolgan. Qo’rqaman,
Ba’zan azob bo’g’zimni qisar.
Ko’zim yumsam uni ko’raman,
Shundan yoshga to’ladi ko’zlar.

Xat yozmayman. Ba’zan sim qoqib
Hol-ahvolin so’rayman… Ammo
Yarim tunlar uyg’onib goho
O’y suraman shiftga jim boqib.

Dalalarda qo’narkan shudring,
Tongni qarshi olaman titrab,
“Ona, — deyman, — mani kechirgin”,
“Ona”, — deyman labim pirpirab.

1986

* * *

Bor ekan-da, deding – ishondim,
Yo’q ekan-da, deding – ishondim.
Qirga chiqdim qilichim olib:
Men hech kimni ammo ko’rmadim.

Chumchuq chaqimchi, deding – qo’rqmadim,
Qarg’a qaqimchi, deding – qo’rqmadim.
Qirga chiqdim sovutim olib,
Men hech kimni ammo ko’rmadim.

Och ekan-da, deding – non tutdim,
Yalang’och ekan-da, deding – jon tutdim,
Qirga chiqdim nayzamni olib
Va dev bilan yuzma-yuz keldim…

Qonlar oqdi daryo-daryo…
Bor ekanlar yo’qoldi,
To’q ekanlar bor bo’ldi,
Chaqimchilar chaqildi,
Qaqimchilar qoqildi,
Ochlar esa to’q bo’ldi,
Yalang’ochlar shoh bo’ldi…

Murod-maqsadimga yetmadim…

1986