O’g’lim, sira bo’lmaydi urush

To’lisharmi o’lkada bahor,

Quyosh kezar osmon ko’ksida.

Qaldirg’ochlar qanotmi qoqar,

Undan soya labi ustida.

Mana, o’g’lim labi ustida

Qaldirg’ochning mayin qanoti.

O’spirinim toza ko’ksida,

Kunda oshar yangi his toti.

Bo’yi oshib ketdi bo’yimdan,

Bosa olar ko’ksiga boshim.

Sevgim qurib bergan uyimda

O’sdi mening katta yo’ldoshim.

Yurak to’la shodlik, mehr, baxt,

Uning ko’zlariga boqaman.

Nigohiday tiniq va yorqin

Orzu to’lqinida oqaman.

Orzulari qalbimga ziynat,

Hayotidir ko’zim qorasi.

O’kinaman, ba’zida faqat,

Yonida yo’q, uning otasi.

Urush! Noming o’chsin jahonda,

Hamon bitmas sen solgan alam.

Sen tufayli ko‘p xonadonda

Ota nomli buyuk shodlik kam.

Yulding ota demak baxtini,

Juda murg’ak go’daklarimdan.

Yaxshi ham bor shunday Vatani,

Dalda bo’ldi yuraklarimga.

Ota bo’lib soldim men yo’lga,

Ona bo’lib mehrimga oldim.

Mana, yurtga o’g’il o’stirgan

Bir davlatmand boy bo’lib qoldim.

Qancha ishonch, umid baxsh etar,

Ham Vatanga, ham menga bu dil,

Qoya kabi yonimdan chiqib,

Suyan, –deydi, –kiftimga dadil.

Men onaman, mening yuragim

Farzandlarim quvonchiga kon.

Dil orziqar, ba’zan tilagim

Vahimalar o’ragan zamon.

Yo’q, urushning nomi ham o’chsin,

Mening o’g’lim kerak hayotga.

Istamayman, uning dudlari

Qo’nsin labi uzra qanotga.

Bas, bas, ezgu onalar qalbi

Yashay olsin bexavf, baxt bilan.

Mehnatimiz, g’azab, sevgimiz

Tinchlik, deydi butun xalq bilan.

Ko’krak suti va mehnat bilan

Biz jahonga berganmiz turmush,

Ona qalbi oyoqqa tursa,

O’g’lim, sira bo’lmaydi urush!

1954