Sahifa yuklanmoqda . . .
Kechti umrum naqdi g‘aflat birla nodonlig‘da hayf,
Qolg‘ani sarf o‘ldi anduh-u pushaymonlig‘da hayf.
Jong‘a bir dushvorlig‘ qo‘ymay riyozat ranjidin,
Sarf bo‘ldi naqdi avqotim tan osonlig‘da hayf.
Bog‘ladim paymonadin paymon, fig‘onkim, aql-u din,
Bo‘ldi bu paymona-vu ul sustpaymonlig‘da hayf.
Ey musulmonlar, bilingkim, bo‘ldi umrum hosili
Nafsi kofir fitnasidin nomusulmonlig‘da hayf.
Hayfkim, naf aylamas har nechakim tortib ilik,
Desam, o‘z ahvolima bu nav hayronlig‘da hayf.
Andoq ishq qilkim, pushaymon bo‘lmag‘aysenkim, emas,
Hech osig‘ chun ish xato bo‘ldi pushaymonlig‘da hayf.
Har ne o‘tkan so‘zlarim chindur desam yolg‘on erur,
Chin budurkim, degaymen umr o‘tdi yolg‘onlig‘da hayf.
Chun yengilrakdur hisob o‘lg‘anda sultondin gado,
Hayfkim, bo‘lg‘ay gado avqoti sultonlig‘da hayf.
Ey Navoiy voqif erman xalqdin, bori mening,
Kechti umrum naqdi g‘alat birla nodonlig‘da hayf.
(1441-1501) Hazrati Alisher Navoiy ijodi turkiy adabiyotning eng yuksak cho’qqisidir. Chunki hech kim unga qadar bu tilda bunchalik «ko’p va xo’b» (Bobur) yozmagan edi. Aytish mumkinki, undan keyingi salkam olti yuz yil ichida ham hech kim u kabi ko’p va yaxshi yozolgani yo’q. Navoiy barcha turkiy xalqlarning eng buyuk shoiridir. U o’zini «Xitodin to Xuroson»gacha yoyilgan turkiy «qavm»larning shoiri, deb bildi. Ularni bir adabiy til bayrog’i ostida birlashtirdi -«yakqalam» qildi. Buyuk shoir Xurosonda, uning poytaxti Hirotda yashab ijod etdi.