Hikmat

Toshdan malham topgan bormikin,
Tosh ham mehrimizga zormikin,
Boshimizga yoqqan qormikin,
Tosh bo‘lsang ham bosh ko‘tar, aytgin,
Umr buncha  tez o‘tar, aytgin.
 
Tundan yog‘du so‘rab bo‘lurmi,
Guldan og‘u so‘rab bo‘lurmi,
Boshdan qorni kurab bo‘lurmi,
Javobi yo‘q savollar yelar,
Nechun meni yig‘lagim kelar.
 
Savob oldda chorlab turganda,
Gunoh qonda porlab turganda,
Iymon xazin zorlab turganda,
Vijdonimdan uyaldim kecha,
Xudo, menga insof ber picha.
 
Chumolini chimchilab bo‘lmas,
Kapalakni qamchilab bo‘lmas,
Chayonlarni erkalab bo‘lmas,
Bilganini, bilgandan so‘ra,
O‘lmay turib o‘lgandan so‘ra.
 
Quvonch kunda yo‘qlamas ekan,
Qayg‘u sira uxlamas ekan,
Mahmud edi sizga dil to‘kkan,
She’r aslida  dil siyratidir,
So‘z hikmati, ko‘z hayratidir.