Sahifa yuklanmoqda . . .
Hayot ro‘paramda daryodek turar,
Suvlari tiniqdir,oqishlari jo‘n.
Kimdir dovullarda ovozsiz yurar,
Kimdir sukunatda soladi shovqin.
Hayot ro‘paramda tilsimdek turar,
Sehrni bilmasdan yonaman o‘tda.
Birovlar kimgadir goho pand berar,
Goh kimdir qopmoqni o‘rgatar itga.
1968
Amirqul Po‘lkan kamtar, kamso‘z, lekin ishonchli do‘stlari davrasida dilkash, tafakkuri teran shoir edi. U bilan do‘stona munosabatlarimiz bor edi. U „Sharq Yulduzi“ining she’riyat bo‘limida, men esa yozuvchilar uyushmasida she’riyat bo‘yicha adabiy maslahatchi bo‘lib ishlardim. Uning she’rlari quyma shaklda, misralari me’yoriga etkazilgan bo‘lar, quruq maqtovni yoqtirmas, tez qizarib ketguvchi edi (Shoir Yodgor Obid xotiralaridan).