Sahifa yuklanmoqda . . .
Un - Asarlar - un so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Tanimayman deysiz, Bilmayman deysiz. Yorijon, nozmi bu, Sho’xliklaringiz?.. Meni tanir hatto, Kipriklaringiz, Siz esa shoirni Sevmayman deysiz.
Ikki buyuk shoir, ikki musofir – Navoiy Hirotda, Qobulda Bobur. Sizni o’ylatmasmi bu jumboq, bu sir, Navoiy Hirotda, Qobulda Bobur…
Yuraging siqilib borib shahardan, Sekin gapga solsang mo'min dehqonni. Qodiriyni eslar yozuvchilardan, Artistlardan esa - Shukur Burhonni...
Armonim bor, bu dunyoda armonim bor, Qoq dalada o'tlar bosgan o'rmonim bor. Qizg'aldoqday boshim egik bu makonda, Yonib yashab o'tmagan otajonim bor.
O`g`lim, jigargo`sham, anytgin-chi, nahot, Achinmaydi joning onang holiga. Meni to`shaklarga mixlab qo`ydi bod, Kelsang bir ko`rsamu… o`lsam mayliga.
Mayda mish-mishlardan zirqirar tovon, Unganmiz-ku asli bitta tuproqdan. U kuni she’rimni tinglab, bir nodon Meni maqtab qo`ydi: falon qishloqdan.
Oftobsan, sendan bir soyaman, Ota. Sochni oq, bag`rimni esa bosar g`am. Ona, senga nafim tegmadi hatto, Ostonang qo`rigan kuchugingcha ham.
Qalbning qizil gulxani so`ldi, Kultepada qolmadi bir cho`g`, Bu qiz bilan ishim yo`q endi, Bu qizning men bilan ishi yo`q...
Tunda she'r aytishdik kapalak bilan, Yalpizni alqadim, Gulni alqadim. Yonimga sudralib kelib bir ilon Ko`zoynak ostidan boqdi.
Oh, mening ortimdan ovvora onam, Bir parcha yuragi ming pora onam. Bir baloni ko`rib yorug` dunyoda, Toshkanni ko`rmagan bechora onam.
O`lsamu unutsang menday yigitni, Yog`ar yo`llaringga afsus-anduhim. Oq tulporday minib oppoq bulutni, Uyingning ustidan o`tadi Ruhim...
Sevgilim, Sevgilim, Og`riydi dilim. Jonim og`riyverar sizni o`ylasam. Gulday yuzinggizni silar endi kim, Meni eslarmisiz — yo`qmi o`shal dam...
Gulim, mehr ko`zda degani yolg`on, Mening dilimda hech o`chmas yolqinsiz, Qancha ko`rishmasak shuncha qadrdon, Qancha olis bo`lsak, shuncha yaqinsiz.
Suluvlardan suluv bir qiz sochim silar, Mening esa ko`zlarimdan yosh tomchilar. Sevaman deb aldar meni yolg`onchilar, Yuragimni yo`lbarslarga yediraman.
Osmonning oxiri qayerda, dedim bir donishga. U miq etmadi. Menga juda yoqdi bu javob. Osmonning oxiri yo`q, axir! Irmoqning oxiri daryo. Daryoning oxiri dengiz. Osmonning esa oxiri yo`q.
Mening g`animlarim bulutdan ham ko`p, Ortimdan soyadek yurishar to`p-to`p, Salomat ekanim ham bir g`animat, O`p meni, sevgilim, o`p, so`nggi bor o`p.
Men sizni o`ylayman shomu saharda, Ona, sog`insam ham bora olamayman, Tunlari charog`on shunday shaharda Hech kimga ko`nglimni yora olmayman.
Sevmoq bu Kechirmoq degani asli, Toki bu dunyoda quyosh bor, gul bor. Yalpizlar gullagan shu bahor fasli, Sodiq hamdam bo`lgin sen menga, dilbar.
— Zulfi-i! Ho, Zulfiyaxon! Chiqaqoling, sevinchli xabar kep qoldi! — Hozir, ona, hozir chiqaman. Zulfiyaning tovushi qo‘ng‘iroqdek jaranglab chiqqan bo‘lsada, uning o‘zi hiyla parishonxayol edi. Kundoshlarining yonida sir boy bermaydi, shu bois qanday bo‘lmasin chehrasidan tabassum arimaydi.
Baxt ham nasiba, u kimlarnidir zor qaqshab izlab yuradi, ro‘parasidan, oyog‘ining ostidan chiqib quchoq ochib kutadi, kimlarnidir esa kalaka qilgandek mudom chetlab o‘tadi. Tog‘asi Komronni yomon izza qildi. – Hayotda noshukrlikdan yomon narsa yo‘q, – dedi u avvaliga muloyimlik bilan, lekin bu muloyimlik-vazminlik portlash arafasidagi sokinlik ekani tog‘aning fe’lini biladiganlar uchun yangilik emas edi.
Qulab tushmas tom uchun shukur, Kunduz uchun, shom uchun shukur, Bir kun to‘lar jom uchun shukur, Tangrim, kechir, gunohlarim bor.
Mening onam jasorat azal, Mening otam shiddatdir asli. Yovqur qizman, qasoskor qizman, Qilichlardan ekanmi naslim.
Nima bo‘ldi, nimalar bo‘ldi, Ikki yonga ketdik ayrilib. Ketarkanman qaragim keldi, So‘ng bora ortimga qayrilib.
Sochimdan tirnog‘im qadar sevildim, Olovdan tuprog‘im qadar sevildim. Bir yorug‘ yuz izlab dunyolar kezdim, Ey xudo, yuzingdek yuzni topmadim.