Sahifa yuklanmoqda . . .
K - Asarlar - k so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Men sevaman Dezdemonani, Kiprigiga qo‘ndirmayman gard. Chorlashmoqda sahnaga meni... Hozir uni o‘ldirishim shart.
Baland-baland daraxtlarning uchi falakda, Bir hayratki, musaffo, pok, kezar yurakda. Kichkinaman — ruhim, qalbim qarshingda karaxt, Bir ozgina bo‘ying kalta bo‘lsa-chi, daraxt!
Maysalar, tovonim sizni sog‘inar, Tog‘lar, viqoringiz qalbimda mangu. Qaydadir qo‘zichoq bo‘zlar, oh urar, Qirlarda adashgan sog‘inchimmi u?
Sen bor eding. Meni kuzatding. — Bolam, singib ketma shaharga, Yurak bilan ko‘ksing bezadim, Eslab turgin olis safarda. Tillarimda ertak bo‘lding sen...
Erta-indin yelar izg‘irin, Yiqiladi bog‘larga tuman. Anglagani yashashning sirin So‘zlashaman yomg‘irlar bilan.
Boysun qirlarida bir o‘zim kezdim, Kuz edi. Daralar tumanni quchgan. Avval eshitgandim. U mahal sezdim, Mening bir do‘stimning chirog‘i o‘chgan.
Ey, mening munisginam, Mehribonim, opajon. Baland tog‘lar bag‘rida Bormisan sog‘u omon?
U bahorni kutdi intizor, Yo‘llariga ko‘z tutdi ilhaq. Quyosh chiqsa, erib bitsa qor, To‘yib-to‘yib o‘ynardi chillak.
Opa, esingizda-ku, ("O, hanuz og‘riydi dil" ) Ochlikdan qorni shishgan Qirq beshinchi mash’um yil.
Ko‘pingiz yomonmas, yaxshi bolasiz, Yashaysiz do‘konni ona deb bilib. Birovning ko‘ziga tikka boqmaysiz, Poyiga boqasiz zimdan tikilib.
Ko‘ksimni ochaman, Chekinar g‘aflat. Karaxtlik to‘kilib borar manglaydan... Qaysi muyulishda yuribsan yig‘lab — Tramvay, men seni anglayman.
Ko‘nglim qolgani yo‘q yorug‘ olamdan, Xayolimda yo‘qdir na viqor, na kin. Baribir bir kuni sizdan ketaman - Qayga ketganimni bilmaydi hech kim.
Yomg‘ir yog‘ib o‘tadi Tunni oralab sim-sim. Shamollarda seskanib, To‘kilib titranar bog‘.
Moviy havo to‘lqinlarida O‘ynab uchdim quyoshga tomon. Ikki ko‘zim ammo zaminda, Ochman — Yerda don bor, don bor...Don!
Ko‘zlarini ochib-yumar Mitti qushcha - yarador. Falak, unga najot yubor, O‘lim, bo‘lma xaridor.
«Bolajon, eng baland cho‘qqiga chiqdik, Ammo bu cho‘qqi ham qilmagay vafo. Inson kelayapti ko‘tarib miltiq... Go‘dak iltijosi bo‘larmish bajo.
Chavandoz uloqdan qaytdi piyoda, - Ranglaringiz bir ol, ayting, ne bo‘ldi? - Onasi, dardimni qilma ziyoda, Onasi, otginam... otginam o‘ldi...
U kulib keladi. U yig‘lay olmas. Qo‘lini ko‘ksiga qo‘yar. Qo‘li qon. Menga uqtiradi: "Do‘stim, qo‘rqma, bas, Bu — shafaq! Ko‘ksimda otayapti tong".
Suratimni chizmoq uchun Oppoq bo‘yoq tanlading. Bu dunyoga nega kelib, Ketganimni anglading.
Men daryoga qarmoq tashlayman, Ana, baliq — silkir dumini. Men baliqni ozod aylayman, Kechiraman ochko‘zligini.
Men, har holda, Toshkentda edim, Xadrasida, yo O‘rdasida. Es-hushimdan ayrilib turdim Keng shaharning qoq o‘rtasida.
Bo‘g‘zimga bahaybat qayg‘u tiqildi, Ko‘zimga yiqildi qop-qora bulut. Tizzamdan sirg‘alib kitob yiqildi, Birdan sinfga cho‘kdi bir hayron sukut.
Bir, ikki... To‘xtang! Darsni boshlaymiz. Kecha o‘tgan edik yugurib jang qilishni, ammo mudom «ura!» deb yugura olmaymiz. Ahvol tang bo‘lganda emaklash ham shart.
Biz parallel chiziqlarmiz, Uchrashmaymiz hech qachon. Olg‘a qarab talpinamiz, Izma-izmas, yonma-yon.