Sahifa yuklanmoqda . . .
Ir - Asarlar - ir so'zi ishtirok etgan barcha asarlar
Ulkan odam charchoq edi, Horigan edi juda, Avtoning bo‘sh kursisiga Vujudini tashladi...
Adashib boraman bu tinch shaharga, Meni qarshilaydi teraklar, tollar. Ko‘chani uyg‘otib sokin saharda Qaygadir boradi saharxez chollar.
Quyosh botib ketdi. Tug‘ilmoqda tun, Hali o‘pilmagan — ma’sum, bokira. Ko‘chada yuribman men nima uchun? Men, axir, o‘lganman, men bir xotira!
Men yo‘qman. Yolg‘onlar meni yo‘qotdi. Chin gaplar sevgimga qilmadi karam. Nega chorrahada tosh kabi qotding,— Endi sayr qilgin izg‘irin bilan.
Xush qol, yorim! Taqdir seni Menga ko‘rmadi ravo. Bu dunyoning ismi gulmas. Puldunyodir bu dunyo.
Shoirlar erta tug‘iladilar. Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday. Shoirlar armon bilan o‘ladilar, Bahorning to‘ng‘ichi — boychechakday.
Yomg‘ir. Bekat. Erkakning egnida yomg‘irpo‘sh. Ayolning ko‘ylagi badaniga yopishgan.
Sen hali yoshliging bilan ovvora... Men ko‘zni yumdimmi, keladi bosib Ham shonli, ham besha’n, hamda bechora Xotira yukining og‘ir karvoni.
O‘zgani sevsang, sevgin, Men ham senga zormasman! Kel, yonimga, kela qol deb Chorlasang ham bormasman!
Sir ko‘p olam qa’rida, Mo‘jizaga kon olam, Bu hayotning bag‘rida Mo‘jizadirman men ham...
Bu joy teatrmas. Bu joy ishxona, Ammo fojiaga mos erur ta’bi. Soat o‘n. Eshikdan kirar zamona, Uni qarshi olar Hamlet asabiy.
Sen bor eding. Meni kuzatding. — Bolam, singib ketma shaharga, Yurak bilan ko‘ksing bezadim, Eslab turgin olis safarda. Tillarimda ertak bo‘lding sen...
Erta-indin yelar izg‘irin, Yiqiladi bog‘larga tuman. Anglagani yashashning sirin So‘zlashaman yomg‘irlar bilan.
Opa, esingizda-ku, ("O, hanuz og‘riydi dil" ) Ochlikdan qorni shishgan Qirq beshinchi mash’um yil.
Ko‘pingiz yomonmas, yaxshi bolasiz, Yashaysiz do‘konni ona deb bilib. Birovning ko‘ziga tikka boqmaysiz, Poyiga boqasiz zimdan tikilib.
Ko‘ksimni ochaman, Chekinar g‘aflat. Karaxtlik to‘kilib borar manglaydan... Qaysi muyulishda yuribsan yig‘lab — Tramvay, men seni anglayman.
Yomg‘ir yog‘ib o‘tadi Tunni oralab sim-sim. Shamollarda seskanib, To‘kilib titranar bog‘.
Go‘yo hanuz tirikday Siz, yana bolaligim... To‘rtta havaskor bola Termulamiz sizga jim.
Suratimni chizmoq uchun Oppoq bo‘yoq tanlading. Bu dunyoga nega kelib, Ketganimni anglading.
Men, har holda, Toshkentda edim, Xadrasida, yo O‘rdasida. Es-hushimdan ayrilib turdim Keng shaharning qoq o‘rtasida.
Bo‘g‘zimga bahaybat qayg‘u tiqildi, Ko‘zimga yiqildi qop-qora bulut. Tizzamdan sirg‘alib kitob yiqildi, Birdan sinfga cho‘kdi bir hayron sukut.
Meni asir oldilar. Bedovimning badani Asabiy titrar, uchar... Olloh, karaming qani? Bedovim pishqiradi, Kishnaydi ezib-ezib, Jiloviga yopishgan Ajalning ho‘lin sezib...
Bir, ikki... To‘xtang! Darsni boshlaymiz. Kecha o‘tgan edik yugurib jang qilishni, ammo mudom «ura!» deb yugura olmaymiz. Ahvol tang bo‘lganda emaklash ham shart.
Gunohkorni eng odil hakam O‘ldirmoqqa ayladi hukm. ...Ergashaman jallod ortidan, "Meni os", deb qilaman zug‘um.