Mazkur g’azal zamon va ahli zamondan ko’p jafo ko’rgan buyuk shoirning
falsafiy mushohadalarini aks ettiradi. Unda shoir dunyoning ters ishlaridan
shunchaki nolib qo’ya qolmaydi, balki ko’pni ko’rgan inson sifatida boshqalarni
dunyo makriga aldanib qolmaslikka, kishilardan hech narsa tama’ qilmaslikka –
qilgan ezgu amali uchun minnatdor bo’lish tugul hatto zarracha mehr ham
kutmaslikka chaqiradi. Zero, odamlar juda kamdan kam holda shukr qiluvchidirlar.
Binobarin, bandaning har bir amali insonlar roziligi uchun emas, yolg’iz Alloh
roziligi uchun bo’lmog’i lozim.